RN12 - W 2004 na drogi wyjechała kolejna generacja YZF-R1 (RN12), lżejsza o kolejne 2 kg i mocniejsza aż o 21 KM. W silniku zwiększono przede wszystkim skok zaworów i przekonstruowano układ dolotowy. System dynamicznego doładowania umożliwiał uzyskiwanie mocy maksymalnej 180 KM. Układ wydechowy z dwoma tytanowymi tłumikami poprowadzono pod kanapą, co sprzyjało aerodynamice i możliwości większego przechylenia w zakrętach. Od nowa zaprojektowano zawór EXUP sterujący wydechem, zmieniono też zestopniowanie skrzyni biegów. Ze sportu wyczynowego nowa R1 przejęła również alumniową ramę Deltabox V. Geometrię podwozia przygotowano głównie pod kątem dużej zwrotności i łatwego kierowania. W seryjnym wyposażeniu znalazł się tłumik skrętu kierownicy. Nowy był również wahacz w tylnym zawieszeniu, z podciągami usztywniającymi prowadzonymi dołem. Nowa jedynka zyskała też nowe hamulce, nowe obręcze kół i nową owiewkę. Zbudowano motocykl praktycznie od podstaw.
W 2006 r. zajęto się układem zasilania i zaworami ssącymi, uzyskując wzrost mocy o 3 KM. Optymalizowano też ramę i wydłużono wahacz tylnego koła. Chodziło głównie o dociążenie przedniego koła.

RN19 - 2007 r. model YZF-R1 (RN19) Tym razem przejęto komponenty elektroniczne systemy YCC-I oraz YCC-T. Yamaha Chip Controlled Intake był pionierskim w seryjnych motocyklach systemem zmiennej długości układu dolotowego o automatycznej regulacji, a Yamaha Chip Controlled Throttle stanowił elektroniczną kontrolę nad przepustnicami. Na wyczynowych motocyklach Yamahy wzorowano też 16-zaworową głowicę nowego czterocylindrowca, z tytanowymi zaworami ssącymi (rezygnowano z układu pięciu zaworów na cylinder) oraz sprzęgło antihoppingowe. Moc silnika sięgnęła 180 KM, zaprojektowano nową ramę, wahacz i widelec z bardzo szerokim zakresem regulacji. Przy przednich tarczach pojawiły się sześciotłoczkowe zaciski. Bardzo lekki (177 kg na sucho).


Chyba wszystko